Wat de reacties zijn, vroegen we aan Hilde Verbercht, leerkracht gedragswetenschappen en opdrachtgever: ‘Vorig jaar hadden we een project rond drugs, daarover hadden de zesdejaars een heel rapport opgesteld. De klas werd opgedeeld in groepjes, en elk groepje werkte rond één aspect van de problematiek. Daarna stelden ze hun resultaten voor. Dit jaar koos ik voor één thema waar heel de klas rond werkte, én waarmee ze naarbuiten kwamen’, zegt ze.



Aids: ver van mijn bed?


Is aids iets waar de leerlingen in Malle toch wakker van liggen, of is het eerder een ver-van-mijn-bed-show? ‘Ik denk niet dat ze er echt mee bezig zijn. Eén van de vaardigheden bij de module onderzoekscompetenties is het opzoeken van informatie. Ze raadpleegden nogal wat sites, artikels, en enkele geschreven bronnen zoals brochures. Maar na het opzoekwerk concludeerden de leerlingen dat de problematiek toch wel ernstiger is dan ze dachten. Over het algemeen kennen ze er weinig over. Slechts een paar leerlingen wisten er beduidend meer over dan de rest.
Hun doelgroep was de tweede graad omdat die eigenlijk pas begint met seksuele activiteiten. Nadien, in de evaluatie, zijn de leerlingen van het zesde geschrokken over hoe groot de vraag is bij die leerlingen van de tweede graad om meer over aids te weten te komen, ook binnen de lessen’, zegt Hilde Verbercht.
Weinig kennis over aids? Het verwondert ons eerlijk gezegd ook. Mevrouw Verbercht licht toe: ‘Ook Sensoa zegt dat wel dat er een periode geweest is dat de jeugd feller met aids bezig was. De kennis en alertheid is aan het terugvallen, jongeren vrijen nonchalanter, die grote besmettingsangst is weggeëbd. Dat komt voor een deel door de betere aidsremmers. De diagnose krijgen is niet meer zo dramatisch als tien jaar geleden’, zegt ze.



Heel wat van opgestoken


Wat vinden de leerlingen van het zesde zelf van de opdracht? De leerkracht: ‘Ik moet hun evaluaties nog lezen. Maar ze hebben zeker veel bijgeleerd, inhoudelijk natuurlijk, maar ze hebben ook ontdekt hoe moeilijk het is om een dergelijk project te realiseren. Uitstelgedrag is hen niet vreemd - zoals bij alle mensen van die leeftijd. Op 14 dagen van de deadline moesten ze nog snel van alles regelen. Ze zijn ook geschrokken van wat er allemaal bij zo’n organisatie komt kijken.
Verder hebben ze leren samenwerken, en ze hebben elkaar beter leren kennen. Niet alleen de leerlingen uit hun klas, ook de andere leerlingen. In onze school is er zowel algemeen secundair, technisch als beroepsonderwijs. De richting humane wetenschappen valt onder ASO. Sommigen zaten met een aantal vooroordelen tegenover de leerlingen TSO en BSO. Dat ze niet geïnteresseerd zouden zijn, bijvoorbeeld. Met dit project hebben ze ontdekt dat dit helemaal niet waar is. Daarnaast hebben ze ook hun eigen vaardigheden leren kennen, bijvoorbeeld dat ze best in staat zijn om een discussie te leiden, dat ze leerlingen kunnen motiveren en dat ze iets kunnen uitleggen aan een groep’, verklaart ze.



Positieve reacties


Hilde Verbercht: ‘Van de andere leerlingen hebben ze heel wat positieve reacties gekregen. In eerste instantie waren er nogal wat die dachten ‘oei, oei, ’t is een project, ’t zal weer wat zijn!’ Het normale schema werd doorbroken voor een viertal activiteiten volgens een doorschuifsysteem. Heel wat leerlingen die er ongemotiveerd aan begonnen zijn, merkten dat het interessant en zelfs plezant was, interactief - er was voldoende ruimte om vragen te stellen - en helemaal niet saai.
Er was een presentatie van de inhoud van hun rapport met uitleg over aids, dan een inleefspel over hoe je kunt besmet worden, een quiz en een discussiespel. Hoogtepunt was het afsluitende toneeltje op basis van een zelf geschreven scenario. Ludiek, suggestief, met een boodschap en zeer gesmaakt door de leerlingen’, zegt de leerkracht.



Opbrengst voor aidsweesjes


‘De leerlingen hadden voor de projectdag een aantal onkosten, zoals t-shirts, drukwerk, enz,... Daarvoor hadden ze geld nodig. Ze kwamen op het idee om op school tijdens de speeltijd zelfgebakken cake te verkopen. De opbrengst was groter dan hun onkosten. Het saldo schenken ze aan de komende ‘Music For Life’-actie van Studio Brussel en het Rode Kruis en gaat dus naar de aidsweeskinderen’, besluit mevrouw Verbercht.

Mooi initiatief !! Bravo !!!