Niet zo dement
‘De ziekteverzekering is de vertaling van een gezondheidsbeleid dat er niet is. Het gaat over tarieven en niet over objectieven.’ Dat zegt emeritus hoogleraar medische sociologie Yvo Nuyens in het weekblad Knack. Prof. Nuyens bevestigt met die uitspraak van Itinera voorzitter Marc De Vos die in ponze uitzending van enkele weken geleden nog zei dat de Belgische gezondheidszorg ten onder dreigt te gaan aan eigenbelang en zelfingenomenheid, maar vooral door een gebrek aan visie. Een stelling die ik niet toevallig geneigd ben te volgen. Achteruit lopen op weg naar een maakbare maatschappij is meer dan het script van een onnozel televisiespotje. Het is een beleidslijn geworden.
Tegenstanders van dit gezondheidspessimisme zullen zeggen dat in de nationale Gezondheidsenquête 2008 95 procent van de bevolking zegt dat ze matig tot zeer tevreden te zijn over de medische zorgen. Wat is het probleem dan? Nuyens durft dat : “Waarop is al die tevredenheid gebaseerd? De omvang van het aanbod? De eigen beleving van de patiënt? Over de kwaliteit van onze gezondheidszorg is in elk geval weinig bekend.” In een studie van het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) en het Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering (Riziv) vorig jaar luidde de conclusie dat de minimale gegevens ontbreken om ter zake uitspraken te doen. “Artsen zijn niet tevreden over het gezondheidszorgbeleid. Samen met de ziekenfondsen bepalen hun belangenorganisaties, de artsensyndicaten, nochtans al bijna een halve eeuw dat beleid,” zegt Nuyens. “Normaal gezien zou het Riziv de uitvoerder moeten zijn van een beleid met duidelijke doelstellingen. Maar in ons land gebeurt het omgekeerde. De gezondheidszorg krijgt gestalte vanuit het Riziv. Via de pax medica, die de beruchte artsenstaking van 1964 bezegelde, hebben ziekenfondsen en artsensyndicaten het zilveren stuurwiel van ons gezondheidsbeleid stevig in handen. In de Nationale Commissie Geneesheren-Ziekenfondsen sluiten die twee partijen tariefakkoorden. Volgens de ziekenfondsen weten patiënten zo wat een arts mag vragen en hoeveel ze zelf moeten bijdragen. Voor een deel is dat larie. er zijn grote verschillen tussen de specialismen en tussen streken. Artsen kunnen ook slechts deels geconventioneerd zijn of voor private raadplegingen hogere tarieven aanrekenen. Dat relativeert de veel geroemde tariefzekerheid sterk. Het is achterhaald dat bij het Riziv slechts twee partijen de lakens uitdelen. Ook bijvoorbeeld de farmaceutische sector, de ziekenhuizen en autonome patiëntenorganisaties moeten als evenwaardige partners aan tafel komen. Dan kan iedereen geconfronteerd worden met zijn eigen verantwoordelijkheid. » Het is geen troost maar ik geef het ter overweging mee : niet alleen de patiënt wordt gegijzeld, ook de top van het Riziv heeft de werkelijkheid te ondergaan. De operatie Nuyens is ondertussen gestart. De man werd na zijn optreden op de Vlaamse gezondheidsconferentie in november laatstleden zowat uitgekreten voor een dementerende waarmee men slechts medelijden kan hebben.
Marc van Impe
Ook opgenomen bij interessante links
Ook opgenomen bij interessante links
Op 20 april 2011 startte Marc van Impe (medisch journalist, mede-oprichter van de ME/CVS Liga en ME/CVS-activist) met zijn blog "De Imperatief". Hij schrijft over zijn ervaringen, zijn niet-aflatende inzet en strijd ten voordele van ME/CVS-patiënten.Zie link: http://deimperatief.skynetblog
door: Steun dokter Uyttersprot
Facebook
Geen opmerkingen:
Een reactie posten